Έλα να κράξουμε παρέα. Νο2

Μετά από μία περίοδο στο κρεβάτι λόγω οξείας τεμπελίτιδας, ήρθε η ώρα να ξαναγράψω. Και σήμερα έχω όρεξη να κράξω. Κατ’ αρχήν, τιενες γαμιέσαι με ουρακοτάγκο μαλάκα, μουνόπανο. Και ο άλλος ο τετραπληγικός επίσης. Όταν θα με διαβάζεις σου εύχομαι να σφαδάζεις από τους πόνους της γέννας και στο τέλος να ψοφίσεις και εσύ και το τρισάθλιο μωρό που έχεις στη κοιλιά σου δύο χρόνια τώρα. Και επίσης γαμώ τους κωλόγερους που πέφτουν πάνω σου, και τους ζητάς ΕΣΥ συγγνώμη (μπράβο μαλάκα) φοβούμενος ότι θα μοιάξεις της εγωκεντρικής καριόλας που κατέβηκε απ’τα βουνά, και σε ΒΡΙΖΟΥΝ κι από πάνω. ΓΑΜΩ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΚΟΥΒΑΛΑΣ ΣΤΗ ΠΛΑΤΗ ΣΟΥ ΣΚΑΤΟΜΥΑΛΕ. ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΝΩ ΕΓΩ ΤΟ ΦΠΑ ΣΤΗΝ ΤΥΡΟΠΙΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΖΕΙΣ ΕΣΥ. ΤΡΑΒΑ ΠΕΘΑΝΕ ΡΕ ΠΑΛΙΟΜΑΛΑΚΑ ΓΑΜΩ ΤΟ ΑΛΤΣΧΑΙΜΕΡ ΠΟΥ ΣΕ ΔΕΡΝΕΙ 2600 ΧΡΟΝΙΑ. ΠΟΥ ΝΑ ΣΕ ΠΙΑΝΕΙ ΚΟΨΙΜΟ ΡΕ ΣΕ ΓΑΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΣΕ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΣΤΟ ΙΚΑ. ΠΑΛΙΟΣΤΡΟΥΓΚΑΝΟΒΛΑΧΕ ΓΑΜΩ ΤΗ ΣΠΗΛΙΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕΣ ΓΕΛΟΙΕ. Σήμερα λοιπόν θα κράξουμε κάγκουρες και τιβι, όπως ζήτησε και ο φίλος μου ο μαυραυγίτης. Και ξεκινάμε...

Τιβί

Μιλάμε το έχουνε παραχέσει. Έρχεσαι το μεσημέρι από τη δουλειά/σχολείο/σχολή/καφενείο/γκόμενα-ο και τα σχετικά, και εκεί που θες να δεις καμιά μαλακία να γελάσεις και να πέσεις να ξεραθείς στον ύπνο, βλέπεις σε ψαρωτικό φόντο, να πέφτουν ψαρωτικά γράμματα, και να ακούγεται μια ψαρωτική φωνή. «Δείτε σε λίγο. Αποκάλυψη: Με ποιον τα έφτιαξε η Τάδε Παπαρίδου». ΣΤΑ ΠΑΠΑΡΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΤΑ ΕΦΤΙΑΞΕ Η ΠΑΠΑΡΙΔΟΥ. ΓΑΜΩ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ ΣΑΣ ΝΑ ΟΥΜ. Δηλαδή, νταεμν. Λες και είχα μια φαγούρα από το πρωί για το τι χρώμα έβαψε τα μαλλιά της το χιψι πουτανί, με ποια κρέμα έκανε αποτρίχωση ο τάδε μαλάκας σχεδιαστής μόδας, και και και....  Το μόνο που αξίζει είναι καμιά ταινία απ’ αυτές τις αμερικανιές η καμιά άλλη εκπομπή που παίζει το βράδυ. ΟΧΙ ΔΕ ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΤΣΟΝΤΕΣ. Άμα με έβαζες το δίλλημα ενα 24ωρο τηλεόραση ή, το χιούμαν σέντιπιντ, το τιθ και το ολύμπικ πέιν σε λούπα για 48 ώρες θα διάλεγα το δεύτερο. Αλλά δεν φταίνει αυτοί. Εμείς φταίμε που τους βλέπουμε σα μαλάκες και δεν πάμε να κάψ... διαμαρτυρυθούμε έξω από τα στούντιο. Πραγματικά όσο το σκέφτομαι λέω γουατ δε φακ. Τι μαλακίες είναι αυτές. Και τους πείραξε ο Μπουτάρης που είπε να βάλει τσόντες. Προσβλήθηκαν, γαμώ το Δία τους, γιατί αυτά είναι ανηθικότητες. Ας τους έλεγε κι αυτός ότι θά βαζε σοφτ ότι βάζουν δηλαδής και τα σκουπιδοκάναλα. Αλλά μπααααα, θα χάνανε πολλούς τηλεθεατές βλέπεις. Γιατί άλλο να βλέπεις με ένα κλασσικό μπακράουντ μιούζικ και άλλο να βλέπεις και να ακούς για το μανικιούρ της Τσαλαπετινίδου. Το ίδιο είναι; Όχι βέβαια....

Κάγκουρες

Εδώ τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Εγώ τώρα τελευταία που αγαπάω όλο τον κόσμο(καλά τους περισσότερους, έστω) άρχισα να συμπαθώ τα καγκούρια γιατί δίνουν αφορμή, αφ’ενός να γράψω στον ασβό, αφ’ετέρου να τους χλευάσω και να γελάω μόνος μου σαν το χαζοχαρούμενο. Κατ’ αρχήν, θά’ θελα να διευκρινίσω κάτι. Υπάρχουν οι κάγκουρες με μηχανάκι, και αυτοί χωρίς μηχανάκι. Οι μόνη τους διαφορά είναι ότι οι μεν έχουν μηχανάκι, ενώ οι δε, όχι. Ο κάγκουρας μπορεί να καπνίζει, γιατί είναι μάγκας και αλάνι και μπαντας ή μπορεί και όχι. Συνήθως φοράει ρούχα ντι σι, σιρκα, και άλλες μάρκες που δεν ξέρω, γιατί δεν μπήκα στον κόπο να μάθω, γιατί κάθε φορά που μαθαίνω και μία πρέπει να νηστέψω  40 μέρες και να πάω για εξομολόγηση. Μαλλί λες και βάλαν το ξερό τους σε γεννήτρια van der graaf.

Συνήθως το φτιάχνουν με ισιωτική, το ξύνουν με χτένα, βάζουν λακ και μερικοί έχουν και αντάβγιες. Εκτρώματα. Άμα ο κόσμος ξαφνικά έπαυε να είναι βλαμμένος θα τρώγανε πολύ δούλεμα. Έχω φιλαράκι κάγκουρα καθώς και πολλούς γνωστούς. Μια φορά λεπόν, πήγαμε σε ένα μαγαζί με ρούχα εκτρώματα και αγόρασε μια βερμούδα. Εκτός το ότι ήταν τσόχινη(καλοκαίρι εν τω μεταξύ), εκτός το ότι ήταν σα σακί, χώρια ότι ήταν χειρότερης ποιότητας και από σακί με αλεύρι, τη χρυσοπλήρωσε κιόλας.
Όλοι μαζί...

Μπράβο μαλάκα

Τα άτομα που συχνάζουν σε τέτοια ρουχάδικα, πωλητές πελάτες, δε μου άφησαν τη καλύτερη εντύπωση. Μια άλλη φορά που ξαναπήγα να πάρει κάτι άλλο είπα να ρίξω μια ματιά στις ζακέτες όσο περίμενα. Κόντεψα να πάθω αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς. Μια ζακέτα..... Μια ζακέτα..... Μια ζακέτα..... Δεν περιγράφεται με λόγια. Να έχει πάνω κάτι πανεπόπτες οφθαλμούς, κάτι άλλες μαλακίες, όλα τα 16,000,000 χρώματα των νοκια, μωβ, πορτοκαλί, άσπρο, μπλέ, ρωζ, πράσινο, μπλε ελεκτρίκ και μετά λιποθύμησα. Πραγματικά, ήταν ότι πιο κακόγουστο είχα δει ποτέ στη ζωή μου. Αφού αναρωτήθηκα κιόλας. Υπάρχει μαλάκας που θα αγόραζε αυτό το εξάμβλωμα; Προφανώς για να τα παράγουν, θα υπάρχουν και μαλάκες να απορροφήσουν αυτή τη παραγωγή. Χαζός, χαζός κόσμος. Αφού συνήλθα είπα να συνεχίσω το μπροουσινγκ των ζακετών. Έπεσα σε μία άσπρη με μαύρα τράιμπαλ σχέδια. 140€. Εντάξει τρέχω τώρα. Έρχεται και η πωλήτρια και με λέει. « Αυτή είναι πολύ ωραία, τα σχέδια είναι από τατουατζίδικο και τη φορούσε και ένας ράππερ.» ΤΙ ΜΕ ΛΕΣ ΤΩΡΑ; ΤΗ ΦΟΡΟΥΣΕ ΡΑΠΠΕΡ; ΠΩΣ ΛΕΓΕΤΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΡΑΠΠΕΡ; ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΡΑΠΠΕΡ ΑΛΛΑ ΤΑΠΠΕΡ; ΜΗΠΩΣ ΗΤΑΝΕ ΚΑΙ ΡΑΠΠΕΡ ΚΑΙ ΤΑΠΠΕΡ; ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΙΚΟΣ Η ΑΝΤΕΡΓΚΡΑΟΥΝΤ; ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ Η ΠΑΚΙΣΤΑΝΟΣ; ΣΕ ΠΟΙΟ ΜΑΓΑΖΙ ΔΟΥΛΕΥΕΙ; ΜΑΖΕΥΕΙ ΚΟΣΜΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ; ΤΑ ΠΟΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΠΟΜΠΕΣ; ΠΟΣΟ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΠΟΤΑ; ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΣΑΝ ΓΚΑΡΣΟΝΙ, ΚΑΘΑΡΙΣΤΗΣ, Η ΠΟΡΤΙΕΡΗΣ; ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΦΥΛΑΚΗ; ΕΧΕΙ ΦΑΕΙ ΚΟΣΜΟ; ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΝΤΚΟΡ ΜΠΑΝΤΑΣ ΤΥΠΟΣ; ΤΟΝ ΞΕΡΟΥΝ ΟΙ ΓΚΟΜΕΝΕΣ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΡΙΞΩ ΚΑΜΙΑ;
Δηλαδή πραγματικά. Οι τύποι που αγοράζουν από’ κει όταν δουν ένα ρούχο ρωτάνε ποιος το φορούσε; Αν είναι έτσι να τους πάω και εγώ τα τρύπια μπλουζάκια μου που έχω για ξεσκονόπανα να τα βγάλουν αντίτυπα και να τα πουλήσουν. ΓΑΜΩ ΤΗ ΜΑΛΑΚΙΑ ΠΟΥ ΣΑΣ ΔΕΡΝΕΙ. Και συνεχίζει η αθεόφοβη. « Είναι δύο χρονών»
Και έρχεται....
Και έρχεται....
Η ΖΑΚΕΤΑ, ΟΧΙ Ο ΡΑΠΠΕΡ…
ΝΤΟΙΝΓΚ… Έλα ρε; Σοβαρά μιλάς; Δεν κάνεις πλάκα; ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΟ ΧΡΟΝΩΝ Ο ΡΑΠΠΕΡ; Και εγώ που νόμιζα ότι είχα πάει στη βάφτισή του.

Και αρχίζει και χαχανίζει μόνη της. Και εγώ επειδή είμαι και ευγενικός χαμογελάω, αντί να την πω.
« Κοπέλα μου, δεν σε περάσανε από τελικό έλεγχο μετά τη γραμμή παραγωγής; Ξεχάσανε να σου βάλουνε IQ. Πάνε πίσω και πες τους να το διορθώσουνε.»
Δεν το’ πα. Έπρεπε όμως. Μα είναι δυνατόν; Είναι σα να βλέπεις ανθρωπόμορφο δεινόσαυρο ένα πράγμα. ΣΟΥΡΡΕΑΛΙΣΜΟΣ με είπαν πως λέγεται. Οπότε όσοι είστε ρεαλιστές αλλάξτε γιατί η φύση αποφάσισε, και αν δεν προσαρμοστείτε δεν θα επιζήσετε. Επίσης όταν είπα στον φίλο μου ότι ακολουθεί τη μάζα, μου απάντησε πως δεν το κάνει λόγω της μάζας, αλλά επειδή του αρέσει ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ. Ναι βλάκα. Και εσένα και τους υπόλοιπους 95 στους 100. Και επέμενε. Και εντάξει λέω, γουατ δε χελ, όλοι προσπαθούμε να είμαστε κοινωνικά αποδεκτοί. Αλλά όχι και σε τέτοιο σημείο ρε γαμώτο. Και τουλάχιστον να ξέρουμε πως κάποια πράματα τα ακολουθούμε επειδή τα ακολουθούν και οι άλλοι. Να έχουμε αυτογνωσία τέλος πάντων και να μην λέμε πίπες. Καλύτερα να ξες ότι ακολουθείς κάτι επειδή στο επιβάλλει ο κοινωνικός περίγυρος, όποιος κι αν είναι αυτός, παρά να νομίζεις ότι αποφασίζεις εσύ. Και για να το παίξω και μορφομένως και διαβαμένος και γραμματιζούμενος και γουάου, θα παραθέσω τις ρήσεις δύο φιλοσόφων.

Δεν υπάρχουν πιο ισχυρά δεσμά, από τα αόρατα νήματα- Φρειδερίκος Νίτσε.

Δεν υπάρχει χειρότερη μορφή σκλαβιάς, από αυτήν που νομίζεις ότι είσαι ελεύθερος, ενώ στην ουσία είσαι πλήρως χειραγωγημένος και δασκαλεμένος- Βόλφγκανγ φον Γκαίτε.

Και ο νοών νοείτο.

Σας φιλώ σταυρωτά. Καληνύχτα.